با خود عهد بستم که به چشمانم بیاموزم،
فقط زیبائی های زندگی ارزش دیدن دارد
و با خود تکرار می کنم که یادم باشد،
هر آن ممکن است شبی فرا رسد،
و آنچنان آرام گیرم که دیدار صبحی دیگر برایم ممکن نگردد،
پس هرگز به امید فردا "محبت هایم را ذخیره نکنم "،
و این عهد به من جسارت می دهد که به عزیزترین هایم ساده بگویم:
"خوشحال باشید که خدا رحیم است"
خدایی که به بهانه هایی خود را به ما نشان میدهد که برویم بسوی آن خالق بی همتا....حالا نوبت ماه زیبایی چون شعبان فرارسید با کلی هدیه های زیبا که هرکدام به ارزش خلقت جهان است و گل سرسبد آن , همه هستی اهل بیت صاحبمان حضرت بقیه الله الاعظم است..پس بیاییم این شبها و روزها را راحت از دست ندهیم.و از این فرصت کمال استفاده نموده و این بزرگواران را واسطه فیض قرار دهیم
و اما جمله آخر.......
دلت که گرفت، دیگر منت زمین را نکش
پر بکش...
خدا همیشه آغوشش باز است، نگفته تو را میخواند؟
هیچ مصیبتی از گم کردن خدا بزرگتر نیست
اگه خدا قبول کنه .. ... یه بنده خدا
