بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ إنّی أسْألُکَ فیه ما یُرْضیکَ وأعوذُ بِکَ ممّا یؤذیک وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ ولا أعْصیکَ یا جَوادَ السّائلین.
خدایا من از تو میخواهم در آن آنچه تو را خوشنود کند و پناه مى برم بتو از آنچه تو را بیازارد واز تو خواهم توفیق در آن براى اینکه فرمانت برم ونافرمانى تو ننمایم اى بخشنده سائلان.
گفتم: خسته‌ام
گفتی: لاتقنطوا من رحمة الله
.:: از رحمت خدا نا امید نشید(زمر/53) ::.
گفتم: هیشکی نمی‌دونه تو دلم چی می‌گذره
گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه
.:: خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24) ::.
گفتم: غیر از تو کسی رو ندارم
گفتی: نحن اقرب الیه من حبل الورید
.:: ما از رگ گردن به انسان نزدیک‌تریم (ق/16) ::.
گفتم: ولی انگار اصلا منو فراموش کردی!
گفتی: فاذکرونی اذکرکم
.:: منو یاد کنید تا یاد شما باشم (بقره/152) ::.
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟
گفتی: و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا
.:: تو چه می‌دونی! شاید موعدش نزدیک باشه (احزاب/63) ::.
گفتم: تو بزرگی و نزدیکت برای منِ کوچیک خیلی دوره! تا اون موقع چیکار کنم؟
گفتی: واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله
.:: کارایی که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کنه (یونس/109) ::.
گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم کوچیک... یه اشاره کنی تمومه!
گفتی: عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم
.:: شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشه (بقره/216) ::.
گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل... اصلا چطور دلت میاد؟
گفتی: ان الله بالناس لرئوف رحیم
.:: خدا نسبت به همه‌ی مردم - نسبت به همه - مهربونه (بقره/143) ::.
گفتم: دلم گرفته
گفتی: بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا
.:: (مردم به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشن (یونس/58) ::.
گفتم: اصلا بی‌خیال! توکلت علی الله
گفتی: ان الله یحب المتوکلین
.:: خدا اونایی رو که توکل می‌کنن دوست داره (آل عمران/159) ::.
گفتم: خیلی چاکریم!
ولی این بار، انگار گفتی: حواست رو خوب جمع کن! یادت باشه که:
و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره
.::
بعضی از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت می‌کنن. اگه خیری بهشون برسه، امن و
آرامش پیدا می‌کنن و اگه بلایی سرشون بیاد تا امتحان شن، رو گردون میشن.
خودشون تو دنیا و آخرت ضرر می‌کنن (حج/11) ::.
گفتم:...
دیگه چیزی برای گفتن نداشتم.
گفتم: چقدر احساس تنهایی میکنم
گفتی: فانی قریب
.:: من که نزدیکم (بقره/۱۸۶) ::.
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم... کاش می‌شد بهت نزدیک شم
گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال
.:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/۲۰۵) ::.
گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!
گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لکم
.:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/۲۲) ::.
گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی
گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
.:: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید (هود/۹۰) ::.
گفتم: با این همه گناه... آخه چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
.:: مگه نمی‌دونید خداست که توبه رو از بنده‌هاش قبول میکنه؟! (توبه/۱۰۴) ::.
گفتم: دیگه روی توبه ندارم
گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب
.:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳) ::.
گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
.:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/۵۳) ::.
گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟
گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله
.:: به جز خدا کیه که گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/۱۳۵) ::.
گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم میکنه؛ عاشق می‌شم! ... توبه میکنم
گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین
.:: خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم اونایی که پاک هستند رو دوست داره (بقره/۲۲۲) ::.
ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک
گفتی: الیس الله بکاف عبده
.:: خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/۳۶) ::.
گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی:
یا
ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی
یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنین رحیما
.::
ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که
خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریکی‌ها به
سوی روشنایی بیرون بیارن. خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب/۴۱-۴۳) ::.
سم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین.
خدایا بشوى مرا در این ماه از گناه و پاکم نما در آن از عیب‌ها وآزمایش کن دلم را در آن به پرهیزکارى دل‌ها اى چشم پوش لغزش‌هاى گناهکاران.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ
افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ فَضْلَکَ وأنـْزِل علیّ فیهِ بَرَکاتِکَ
وَوَفّقْنی فیهِ لِموجِباتِ مَرْضاتِکَ واسْکِنّی فیهِ بُحْبوحاتِ
جَنّاتِکَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ المُضْطَرّین.
خدایا بگشا به
رویم در این ماه درهاى فضلت و فرود آر برایم در آن برکاتت را و توفیقم ده
در آن براى موجبات خوشنودیت و مسکنم ده در آن وسط‌هاى بهشت اى اجابت کننده
خواسته‌ها و دعاهاى بیچارگان.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِکَ دلیلاً ولا تَجْعَل للشّیْطان فیهِ علیّ سَبیلاً واجْعَلِ الجَنّةِ لی منْزِلاً ومَقیلاً یا قاضی حَوائِجَ الطّالِبین.
خدایا قرار بده برایم در آن به سوى خوشنودی‌هایت راهنمایى و قرار مده شیطان را در آن بر من راهى و قرار بده بهشت را برایم منزل و آسایـشگاه اى برآورنده حاجت‌هاى جویندگان
یکی از دوستانم میگفت:خدمت آیت الله مصطفوی رسیدم و به ایشان عرض کردم آقاجون یک دعایی کن که خدا مارا بطلب مکه و حاجی بشیم.فکرنکنم این اتفاق بیفته باید پول داشته باشیم که نداریم.حضرت آقا لبخندی زدند و فرمودند : شب های قدر استمرار به خواندن هزار بار سوره قدر داشته باش و زیارت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام.شما بخون اثرش را میبنی . من هرسالی که هزار تا سوره قدر میخوانم همان سال مشرف میشوم. شک نکن.
دوست گفت من هم گوش کردن و رمضان آن سال هزار تا سوره قدر خوندم.....
یکی از روزهای که برای درمان به مطب دکتر رفته بودم , یکی از رفقای هیئتی که سابقه مدیریت حج داره اومده بود دم خانه ما برای گرفتن پاسپورت و .....خانمم تماس گرفت که حاجی اومده میگه میخواد بعنوان خدمه بفرستدت مکه چیکار کنم....واقعا شک شده بودم....اون سال بدون اینکه هزینه ای کنم مشرف شدم و در مکه و مدینه خیلی برای آقا دعا کردم....
لازم به ذکر است حضرت آیت الله مصطفوی بعد از اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء در همه ایام رمضان بالاخص شب های قدر شروع میکردند به خواندن اذکار این ایام از دعاهای بعد از نماز گرفته تا دعای افتتاح تا به منزل میرسیدند. به حدی که بعد از خواندن افتتاح ایشان افطار میکردند و تا سحر قبل از اینکه برای سخنرانی به مسجد بروند یکسره درحال خواندن قرآن و دعا بودند....
جالب اینجاست که بعد از خواندن نماز جماعت صبح یک استراحت کم و صبح ساعت 8 درب منزل برای عموم مردم باز بود.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ الجِنانِ واغْلِقْ عَنّی فیهِ أبوابَ النّیرانِ وَوَفّقْنی فیهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ یا مُنَزّلِ السّکینةِ فی قُلوبِ المؤمِنین.
خدایا بگشا برایم در آن درهاى بهشت و ببند برایم درهاى آتش دوزخ را و توفیقم ده در آن براى تلاوت قرآن اى نازل‌کننده آرامش در دلهاى مؤمنان.
ما فکر میکنیم که کلام امام هم مثل بیان ما است.کلام امام سه ویژگی دارد کلام از روی بینش است و از روی شتابزگی نیست. و تاثیر کلامشان را تا آخرالزمان میبینند. مثل ما نیستند که یک حرفی بزنیم فقط به درد حال ما بخورد.
پس به بعضی از دوستان و سخنرانان توصیه میکنم یا کلام ائمه معصومین (ع) را تمام بگویید یا اصلا نگویید و بخاطر ذوقتان تکه ای را برندارید و بقیه را نگویید
ما که خدا را دوست داریم با دوستدارنش نیز دوستیم و با شمنانش دشمن و همینطور با دوستداران رسول خدا و اهل بیت عصمتش (ع)
این مشکل فکری ربطی به حال ندارد از زمان حضرت رسول (ص) نیز بود حتی از زمان هابیل و قابیل
ایشان فرمودند:کسی که امام زمانش را دوست دارد و در اول دعاهایش به ولی نعمت و ذات مقدس حضرت دعا میکند و سپس دعای خودرا میگوید که امام زمان در حقش مستجاب کند تا زمانی که دشمن امام زمان (عج) را نادیده بگیرد و نشناسد هیچ فایده ای و اثری ندارد.
دوستی و محبت اصلا کافی نیست دوستی خمیر مایه و سرمایه هر شخص است ولی دشمن شناسی خیلی مهم است. مومن باید چشم بصیرت داشته باشدو فرق بین دوست و دشمن را در هر زمان تمییز دهد.
در ادامه این محبث با شاره به وقایع این شب فرمودند:خیلی ها بودند که بین محبت وبغض نتوانستند تشخیص دهند و تا زمانی که محبت بود محکم ایستادند ولی زمانی که بحث بغض آمد فرار کردند...بروید تاریخ را مطالعه کنید.....چه افرادی بودند که در رکاب امیرالمومنین (ع) شمشیر زدند و جنگیدند ولی وقتی صحبت از بغض آمد ایشان را رها نمودن. مگه رسول خدا مکررا نمیفرمودند : إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا أَبَداً الی اخر....پس چه شد یک بار موضوع سقیفه پیش آمد و بعد از سی سال باز گروهی پیدا شدند که قضیه صفین و نهروان و.. و وقتی حرف معاویه به میان آمد حضرت را رها نموده و آن اتفاق شومی که نباید میافتاد انجام شد.
آدم های کج فهم وکج اندیش و بی ذوق ونادانی بودند که دست به این اتفاق شوم زدند.
مگه این گروه خوارج چه کسانی بودند ....همین ابن ملجم مرادی چه کسی بود. کسی که حضرت را خیلی دوست میداشت و کنارش شمیشرمیزد ولی عاقبت کسی شد که شامل سخن پیامبر که او را اشقی الاشقیا معرفی کرده بودند...
سم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ
وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ وسَهّلْ سَبیلی الى خَیْراتِهِ ولا
تَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الى الحَقّ المُبین.
خدایا
زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش وآسان کن راه مرا به سوى خیرهایش و
محروم نکن ما را از پذیرفتن نیکی‌هایش اى راهنماى به سوى حـق آشکار .
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَکاتِ أسْحارِهِ ونوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ وخُذْ بِکُلّ أعْضائی الى اتّباعِ آثارِهِ بِنورِکَ یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین.
خدایا آگاهم نما در آن براى برکات سحرهایش و روشن کن در آن دلم را به پرتو انوارش و بکار به همه اعضایم به پیروى آثارش به نور خودت اى روشنى بخش دلهاى حق شناسان.
رسول خدا صلی الله علیه وآله همسران متعددی داشت. حضرت ام المؤمنین خدیجه کبری سلام الله علیها نخستین و برترین همسر آن حضرت بود . برای اثبات برتری آن حضرت بر سایر همسران، دلایل متعددی وجود دارد که هر کدام باید در جای خودش به تفصیل بررسی شود.
به گفته مورخین شیعه و سنی ، حضرت خدیجه ثروت‌مند‌ترین فرد در میان قریشیان بود؛ چنانچه اسماعیل بن محمد اصفهانی از علمای اهل سنت به این مسأله تصریح کرده است:
خدیجه، بانوی باکره ، داری شرافت و اموال زیادی بود. کاروان تجاری که به سوی شام می‌فرستاد، به اندازه تمام کاروان قریشیان بود. 1
آن حضرت تمام این ثروت هنگفت را در همان مجلس عقد تقدیم پیام‌آور خدا کرد.
علامه مجلسی رضوان الله تعالی علیه نوشته است:
ابوطالب علیه السلام همان خطبه مشهور را ایراد و عقد نکاح را خواند . هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه وآله بلند شد تا با ابو طالب برود، حضرت خدیجه سلام الله علیها فرمود: می‌خواهی به خانه خودت بروی؟ خانه من خانه تو و من کنیز تو هستم. 2
در عربی ضرب المثلی است که میگوید: تعرف الأشیاء بأضدادها . برای شناخت بهتر هر چیزی باید نقطه مقابل آن را شناخت . انسان قدر سلامتی را زمانی می‌داند که گاهی دچار تب و سردرد و … بشود.
برای شناخت اهمیت و ارزش این کار حضرت ام المؤمنین خدیجه کبری سلام الله علیها، نگاه کوتاهی میندازیم به داستانی که علمای اهل سنت از عایشه دختر ابوبکر ، دیگر همسر رسول خدا صلی الله علیه وآله نقل کرده‌اند.
ابویعلی موصلی از بزرگان اهل سنت در مسند خود می نویسد:
عبد الله بن زبیر از عایشه نقل می کند که گفت: (در سفر حجه الوداع) توشه من سبکتر و شترم نیز تندرو بود؛ ولی توشه صفیه سنگین تر و شترش نیز کندروتر بود و سبب شده بود که کاروان آرام حرکت کند، رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: توشه عایشه را بر شتر صفیه و توشه صفیه را بر شتر عایشه بار کنید، تا کاروان تندتر حرکت کند. عایشه می گوید: وقتی این چنین دیدم گفتم: ای وای این زن یهودی پیش پیامبر از ما عزیزتر شد؟ رسول خدا فرمود: ای ام عبد الله (کنیه عایشه) توشه تو سبک و توشه صفیه سنگین است، این سبب شده است که کاروان به آرامی حرکت کند و ما توشه او را بر شتر تو و توشه تو را بر شتر او بار کردیم.
عایشه می گوید که من گفتم: آیا تو نیستی
که خیال می کنی که پیامبر خدا هستی؟ رسول خدا تبسم کرد و فرمود: آیا در این
مسأله تردید داری؟ عایشه می گوید: دو باره گفتم: آیا تو نیستی که خیال می
کنی رسول خدا هستی! پس چرا عدالت را رعایت نمی کنی؟ ابوبکر که بسیار تندخو
بود، جلو آمد و به صورتم سیلی زد، رسول خدا فرمود: صبر کن ای ابوبکر!.
ابوبکر گفت: ای پیامبر خدا مگر نشنیدی که او چه گفت؟ رسول خدا فرمود: زنان
وقتی غیرتشان به جوش می آید، ته دره را از بالای آن تشخیص نمی دهند. 3
حضرت خدیجه سلام الله علیها تمام دارائی‌اش را که از ثروت تمام قریشیان بیشتر بود، در همان لحظه اول تقدیم پیامبر خدا کرد و از این معامله کاملا راضی و خشنود بود…
اما عایشه حاضر نشد که شتر با شتر صفیه دیگر همسر رسول خدا صلی الله علیه وآله عوض کند. شتری که نه از اموال خودش؛ بلکه از اموال شخصی پیامبر بوده که در اختیار همسرانش قرار داده بود.
نه تنها به دستور پیامبر توجه نکرد؛ بلکه با جسارت، جرأت و بی‌باکی حیرت‌آور، برترین پیامبر خدا را متهم به بی‌عدالتی کرد؛ تا جایی که حتی در نبوت آن حضرت نیز تشکیک کرد.
تفاوت از کجاست تا به کجا؟!
____________________________________________________________________
1- کتاب دلائل النبوه ، ج ۱ ص ۱۷۸، اسم المؤلف: إسماعیل بن محمد بن الفضل
التیمی الأصبهانی الوفاه: ۵۳۵ ، دار النشر : دار طیبه – الریاض – ۱۴۰۹ ،
الطبعه : الأولى ، تحقیق : محمد محمد الحداد
2-بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج۱۶، ص۴
3-أبو یعلی الموصلی التمیمی، أحمد بن علی بن المثنی (متوفای۳۰۷ هـ)، مسند أبی یعلی، ج۸، ص۱۲۹، ح۴۶۷۰، تحقیق: حسین سلیم أسد، ناشر: دار المأمون للتراث – دمشق، الطبعه: الأولی، ۱۴۰۴ هـ – ۱۹۸۴م.
همین روایت را ابن حجر عسقلانی در کتاب المطالب العالیه و حلبی در سیره خود نقل کرده اند:
العسقلانی الشافعی، أحمد بن علی بن حجر ابوالفضل (متوفای۸۵۲هـ)، المطالب العالیه بزوائد المسانید الثمانیه، ج۸، ص۱۸۸، ح۱۵۹۹، تحقیق: د. سعد بن ناصر بن عبد العزیز الشتری، ناشر: دار العاصمه/ دار الغیث، الطبعه: الأولی، السعودیه – ۱۴۱۹هـ؛
الحلبی، علی بن برهان الدین (متوفای۱۰۴۴هـ)، السیره الحلبیه فی سیره الأمین المأمون، ج۳، ص۳۱۳، ناشر: دار المعرفه – بیروت – ۱۴۰۰؛
الغزالی، محمد بن محمد ابوحامد (متوفای۵۰۵هـ، إحیاء علوم الدین، ج۲، ص۴۱۸، ناشر: دار االمعرفه – بیروت.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ
اهْدِنی فیهِ لِصالِحِ الأعْمالِ واقْـضِ لی فیهِ الحَوائِجَ والآمالِ یا
من لا یَحْتاجُ الى التّفْسیر والسؤالِ یا عالِماً بما فی صُدورِ العالَمین
صَلّ على محمّدٍ وآلهِ الطّاهِرین.
خدایا راهنمائیم کن در
آن به کارهاى شایسته و اعمال نیک و برآور برایم حاجت‌ها و آرزوهایم اى که
نیازى به سویت تفسیر و سؤال ندارد اى داناى به آنچه در سینه‌هاى جهانیان
است درود فرست بر محمد و آل او پاکیزگان.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِکَ الى دارِ القَرارِبالهِیّتَکِ یا إلَهَ العالَمین.
خدایا توفیقم ده در آن به سازش کردن نیکان و دورم دار در آن از رفاقت بدان و جایم ده در آن با مهرت به سوى خانه آرامش به خدایى خودت اى معبـود جهانیان.
حضرت مام صادق(ع) از رسول اکرم (ص) نقل فرمود که آن حضرت فرمودند:
انّ اللّه عزّ و جلّ وکّل ملائکته بالدعاء للصائمین و قال اخبرنی جبرئیل عن ربّه انه قال: ما امرت ملائکتی بالدعاء لاحد الّا استجیب لهم فیه.
خدای متعال به فرشتگان وکالت داده تا برای روزه داران دعا کنند و فرمود: جبرئیل از سوی خدا به من خبر داد که خدا فرمود؛ فرشتگان را امر به دعا نکردم جز این که آن را اجابت خواهم کرد.
اصول کافی، ج ۴، ص ۶۴
در سال سوم هجرت و در شب نیمه ماه رمضان ـ که بهترین ماه های خداست ـ خانه امیرالمؤمنین و فاطمه علیهماالسلام میزبان قدوم مولود مبارکی شد که شادی را با خود به خانه وحی آورد. در این شب فرخنده، سبط اکبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ، حضرت امام حسن علیه السلام چشم به جهان گشود و شهر مدینه را غرق نور کرد.
یکی از بارز ترین صفات خضرت امام حسن مجتبی علیه کریم بودن ایشان است.کرم و سخاوت امام حسن مجتبی علیه السلام به حدی بود که در روایت آمده است که هیچ گاه سائلی را رد نکرد و در برابر درخواست او «نه» نگفت. به همین دلیل است که او را «کریم آل طه» می خوانند.
هنگامی که به ایشان عرض شد: «چرا هیچ سائلی را رد نمی کنید؟» فرمود: «من سائل درگاه خدا و راغبِ پیشگاه اویم و شرم دارم که خود درخواست کننده باشم و سائلی را رد کنم». و نیز می فرمود: «بهترین روزهای جوانمرد روزی است که از او چیزی درخواست شود».
ولادت با سعادت کریم اهل بیت خضرت امام حسن مجتبی علیه السلام به پیشگاه حضرت بقیه الله العظم و همه شیعیان تبریک عرض مینماییم
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَةَ الخاشِعین واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَةِ المُخْبتینَ بأمانِکَ یا أمانَ الخائِفین.
خدایا روزى کن مرا در آن فرمانبردارى فروتنان و بگشا سینه‌ام در آن به بازگشت دلدادگان به امان دادنت اى امان ترسناکان
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین.
خدایا مؤاخذه نکن مرا در ایـن روز به لغزشها و درگذر از من در آن از خطاها و بیهودگیها و قرار مده مرا در آن نشانه تیر بلاها و آفات اى عزت دهنده مسلمانان.
فرزند مرحوم آیت الله حاج سید عباس کاشانی که از آخرین شاگردان حضرت آیت الله قاضی بودند تعریف میکرد: که ابوی ایشان همیشه میفرمود : نمیدانم چرا آقای مصطفوی رفتند کاشان؟ ایشان با توجه به جایگاه علمی که در محضر آیت الله العظمی خوئی داشتند و از شاگردان برتر ایشان بودند برای چی به قم تشریف نیاوردند......بهترین جایگاه از نظر مرجعیت و ترویج شاگرد در قم براشون فراهم بود....
من به ایشان عرض کردم : با توجه به شناختی که از آیت الله مصطفوی داشتم و چند باری هم ازشون سوال پرسیدم که شما چرا کتابهای خود را چاپ نمیکنید , چرا قم مشرف نمی شوید , فرمودند : من برای خدمت به مردم اومدم, چیزی که توی اون دنیا به درد من میخوره خدمت به مردم است . آمدم کاشان درب منزل حضرت والد خود را باز کنم و گره ای از کار مردم باز کنند .
از نظر آیت الله مصطفوی خدمت به مردم بهترین توشه برای آخرت است . ایشان می فرمودند بسیاری از آقایون هم بیانشان بهتر است از من , هم قلمشان...اینجور مسائل فقط مسئولیت آدم را زیاد میکنه....آن دنیا باید جواب تک تکشون را داد خیلی سخت......با اینکه همیشه اعتقاد دارم که مثل یک ماهی هستم که افتادم توی خشکی.....و هیچ کس توی شهر خودم از علم و آنچه آموختم استفاده نمیکند..اما چاره ای نیست...
لازم به ذکر است درب منزل معظم له همیشه و بدون در نظر گرفتن ساعت خاصی, برای مردم و رفع مشکلاتشان تا پاسی از شب باز بود , به حدی که گاها همسایه ها نیمه شب درب منزل را می بستند
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ طَهّرنی فیهِ من الدَنَسِ والأقْذارِ وصَبّرنی فیهِ على کائِناتِ الأقْدارِ ووَفّقْنی فیهِ للتّقى وصُحْبةِ الأبْرارِ بِعَوْنِکَ یا قُرّةَ عیْنِ المَساکین.
خدایا پاکیزه‌ام کن در این روز از چرک و کثافت و شکیبائیم ده در آن به آنچه مقدر است شدنى‌ها و توفیقم ده در آن براى تقوى و هم نشینى با نیکان به یاریت اى روشنى چشم مستمندان.
شخصی که نخواست نامش گفته بشه بیان میکرد： جهت حاجتی مستاصل بودم حدود چهارصد هزارتومانی نیاز داشتم.دوستان منزل حضرت آقا را معرفی کردند تا مشکلمو آنجا حل کنم.لذا یک روز جهت این درخواست به منزل حضرت آیت الله مصطفوی رفتم.بعد از چند دقیقه ای که نشسته بودم, حضرت آقا به آقا سیدی که آنجا چای میریخت ,فرمودند برای ایشان لطفا چای بریزید, تا سید بیرون رفتند چای بیارند , من و ایشان در اتاق تنها بودیم که آقا یه مقدار پول در دستم گذاشت وفرمود تا ایشان نیامده بردار و در جیبت بزار , دیگه من خجالت کشیدم که مشکلمو بیان کنم و بگم چقدر کسری دارم,خلاصه بعد از صرف چای منزل آقا را ترک نمودم.وقتی دست توی جیبم کردم که ببینم چقدر به من پول داده, دیدم هشت تا پنجاه هزار تومانی به من داده و این دقیقا همان پولی بود که میخواستم......البته دفعه های دیگر هم تا آخر عمرشریفشان منزل آقا میرفتم , ولی ایشان بیش از پانزده هزار تومان به من نمیدادند....و اون روز نمیدانم چی شد که آقا پنهانی عین همان مبلغ درخواستی مرابدون بیان کردنش به من دادند....خداوند ایشان را غریق رحمتشون کنه
