امروز برای امام زمان خود چه کاری کردیم ؟!

روزی از مرحوم حضرت آیت الله مصطفوی پرسیدم: علت این که عصرهای جمعه دل انسان می‌گیرد و غمگین می‌شود چیست؟ فرمود:چون در آن لحظه قلب مقدّس حضرت امام زمان به خاطر اعمال انسان‌ها، ناراحت و گرفته است، وهمچنین دل آقا گرفته که ظهور نکرده است......لذا این اثر بر آدم و عالم متأثر می‌شود.»

پس بیاییم ارتباط خود را قوی‌تر کنیم و رفاقت داشته باشیم؛ آن هم با کسی که بیش از همه به او محتاجیم و گردن ما حق دارد. امام عصر عجّل الله تعالی فرجه الشریف بهترین ارتباط را با خداوند دارند. این لطفی از الطاف الهی است که ما از امت این امام هستیم.

آیا واقعا امروز یادی از آنحضرت کردیم....راستی امروز برای امام زمان خود چه کاری کردیم.....؟!

معنای وضو گرفتن از لسان حضرت رسول اکرم صلی الله و علیه واله وسلم

 معنای وضو گرفتن - شستن صورت و دست ها و مسح سر و پاها در وضو، رازی دارد: شستن صورت در وضو یعنی خدایا هر گناهی که با این صورت انجام دادم آن را شست و شو می کنم که با صورت پاک به جانب تو عبادت کنم و با پیشانی پاک سر بر خاک بگذارم . شستن دست ها در وضو یعنی خدایا از گناه دست شستم، و گناهانی را که با دستم مرتکب شده ام، دستم را تطهیر می کنم . مسح سر در وضو یعنی خدایا از هر خیال باطل و هوس خام که در سر پرورانده ام سرم را تطهیر می کنم و آن خیال های باطل را از سر به دور می اندازم . مسح پا یعنی خدایا من از جای بد رفتن پا می کشم و این پا را از هر گناهی که با آن انجام داده ام تطهیر می کنم .

اگر کسی بخواهد نام مبارک حق تعالی را بر زبان آورد، باید دهان را تطهیر کند . مگر می شود انسان با دهان ناشسته نام خدا را ببرد، باید دهان را با آب مضمضه کند و بشوید .

این گوشه ای از اسرار وضو گرفتن است . اگر ما می بینیم از نماز و عبادت لذت نمی بریم برای آن است که به این اسرار آشنا نیستیم . آنها که از عبادت لذت می برند چیزی را به این عبادت تبدیل و تعویض نمی کنند .

صله رحم

حضرت امام باقر علیه السلام می فرماید : « پدرم به من سفارش کرد با پنج نفر دوستی نکن:

1- فاسق و گنه کار رفاقت نکن، که تو را به کمتر از یک لقمه بفروشد،

2- با بخیل و تنگ نظر رفاقت نکن که هنگام تنگدستی تو را تنها گذارد؛

3- با دروغگو دوست مشو که مانند سراب است، دور را نزدیک و نزدیک را دور جلوه می دهد

4- با نادان دوست مشو زیرا به قصد سود رسانی به تو زیان می رساند

5- با کسی که قطع رحم کرده، رفاقت مکن زیرا او را در سه جای قرآن ملعون یافتم [بحارالانوار، ج 74، ص 193]ا

موضوعی را که میخواهم آن رابیان کنم صله رحم است. احادیث و روایاتی که در فضیلت صله رحم و آثار بی نظیر آن وارد شده است، به قدری شگفت انگیز است که هر مؤمنی را به دقت بیشتر در ارتباط با خویشاوندان وا می دارد.صله ارحام زیرا موجب افزایش عواطف انسانی، دستیابی به منبع حمایت اجتماعی، رشد معنوی، بالا رفتن مقاومت افراد در مقابل فشارهای روانی و کاهش بیماری ها می گردد. سیرۀ پیشوایان دینی ما بر این مطلب گواه است که ایشان حتی با خویشاوندانی که خصومت می ورزیدند، نیز ارتباط خود را قطع نکردند. در طرف مقابل، کاهش عمر، دوری از رحمت خدا، نابودی سریع تر امت ها، انقطاع نسل، قحطی و خشک سالی، فقر و تنهایی، حزن و اندوه و بسیاری از ابتلائات دیگر، تنها پاره ای از پیامدهای شوم قطع رحم است که در روایات به آنها اشاره شده است. به همین دلیل است که در احادیث آمده است هیچ چیزی موجب قطع رحم نمی شود؛ حتی کفر یا فسق خویشاوندان و حتی قطع ارتباط از سوی آنان. در آیه فوق، صله رحم از مهم ترین نشان های رو ی گردانی از خدا دانسته شده است. گفتنی است مقصود از رحم، کسی است که با انسان نسبت خویشاوندی نسبی داشته باشد؛ هر چند این نسبت دور باشد.

حال که این ایام مصادف است با اعیاد و شادمانی اهل بیت و همچنین مقارن با ماه مبارک رمضان چه زیباست که این ایام را بهانه ای قرار داده و کدورتها را کنار گذاشته تا اینکه ما شامل این پنج دسته ای که حضرت فرموده نشده. و از الطاف و عنایات و برکاتی که از صله رحم بوجود میاید بهره مند شویم.

یازدهم شعبان ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام

روز یازدهم ماه شعبان‌المعظم که  سالروز ولادت فرزند بزرگ امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع) است به عنوان روز «جوان  نامگذاری شده است در بین فصول، بهار از زیبایی و جاذبه کم نظیری برخوردار است. بهار فصل سرسبزی، شکفتن و تازگی است. فصلی که طبیعت قشنگ ترین جامه را بر تن می کند و جلوه خاصی به خود می گیرد و چه خوب گفته اند که جوانی بهار عمر آدمی است؛ چرا که جوانْ سرشار از شادابی و نشاط است. دوره جوانی رسیدن به مرتفع ترین منازل زندگی است. در دیدگاه جوان مناظر زیبا و چشم اندازهای مطبوع و دل پسند بسیار است. روح او لبریز از آرزوها و سرشار از عشق و امید است، این ایام پرفروغ ترین دوران زندگی است. دوران شادمانی، دوران کوشش و شور و هیجان است. جوان می تواند طعم و عطر این دوره را با چشیدن بهترین فکری کامل کند و این طعم مطبوع را تا پایان عمر حفظ کند.

، از آنجایی که سیره اشرف مخلوقات، تکیه و توجه به بهار عمر و بهترین دوره زندگانی است، به حدیثی زیبا از رسول اکرم صلی الله و علیه واله اشاره مینمایم：

لا تَزولُ قَدَما عَبدٍ یَومَ القیامَةِ حَتّى یُساَ لَ عَن اَربَعٍ عَن عُمُرِهِ فیما اَفناهُ وَ عَن شَبابِهِ فیما اَبلاهُ وَ عَن مالِهِ مِن اَینَ اَ کتَسَبَهُ وَ فیما اَ نفَقَهُ وَ عَن حُبِّنا اَهلَ البَیتِ ؛

انسان، در روز قیامت، قدم از قدم برنمى دارد، مگر آن که از چهار چیز پرسیده مى شود : از عمرش که چگونه گذرانده است، از جوانى اش که چگونه سپرى کرده، از ثروتش که از کجا به دست آورده و چگونه خرج کرده است و از دوستى ما اهل بیت [پیامبر صلى الله علیه و آله].

خصال ج1 ، ص 253، ح 125

فرارسیدن یازدهم شعبان سالروز ولادت حضرت علی اکبر(ع)، شبیه ترین مردم از نظر خلق و خوی و منطق به رسول الله(ص) مبارک باد.

این گونه زندگی کن !

طوری بخند که حتی تقدیر شکست اش را بپذیرد.

چنان عشق بورز که حتی تنفر راهش را بگیرد و برود و طوری خوب زندگی کن که حتی مرگ از تماشای زندگی سیر نشود…

این زندگی نیست که می‌گذرد، ما هستیم که رهگذریم.

پس با هر طلوع و غروب لبخند بزن، مهربان باش و محبت کن...

می‌دانی، روزها بلاخره به شب می‌رسند؛

تا رسیدن شب، از گذشتِ روزت راضی باش 

و شبت را نیز با رضایت کامل سحر کن.

کمک به دیگران

هر صبح که از خواب بیدار می‌شوی،

در نظر بیاور چه سعادتی‌ست:

زنده بودن،

فکر کردن،

لذت بردن،

دوست داشتن!

شادی عطریـــست که نمی‌توان آن را به دیگران زد و خود از بوی خوش آن

بهره‌مند نشد!

شادترین و راضی‌ترین انسان‌ها،

آن‌هایی هستند که به دیگران کمک می‌کنند.

کمک به دیگران در هر زمینه‌ای، برای بهبود زندگی و کار آنها، نه تنها ارزش و اعتبار اجتماعی فرد را دو چندان می‌کند بلکه "برکت" را به زندگی او می‌آورد.

🌺🔆 امروزتون زیبا و پــــُربرکت 🔆🌺

💠 قلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُواْ هُوَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُونَ

بگو به فضل و رحمت‏ خداست که [مؤمنان] باید شاد شوند و این از هر چه گرد می ‏آورند بهتر است

یونس (۵۸)

احترام به پدر و مادر

از جمله مهمترین آموزه‌های قرآن کریم، احترام به پدر و مادر است.

در فرهنگ روایات نیز احترام به پدر و مادر در زمره‌ی برترین اعمال عبادی و همچنین از جمله مهمترین فرایض عبادی به حساب آمده است.

در اهمیت این فریضه الهی همین بس که خداوند متعال بعد از سفارش به توحید و یگانه پرستی سفارش و تأکید به حفظ حرمت ایشان نموده است.

در چهار سوره از قرآن مجید، نیکى به والدین بلا فاصله بعد از مساله توحید قرار گرفته که این همردیف بودن دو مسأله بیانگر این است که اسلام تا چه حد براى پدر و مادر احترام قائل است.

💠 «واعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْسانا؛[النساء آیه/ ۳۶] 

و خدا را بپرستید! و هیچ چیز را همتاى او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکى کنید». 

احترام به والدین تا به جایی است که حتی اگر ایشان یگانه پرست نیز نباشند حفظ حرمت آنها بر فرزندان واجب شمرده شده است. از این رو به هیچ عنوان نمی‌توان در حق ایشان جفا نمود.

خداوند متعال در فرهنگ قرآن بعد از سفاش به شکرگزاری از خود، بندگان را به قدردانی از والدین امر می‌نماید:

💠 «أَنِ اشْکُرْلِی وَ لِوالِدَیْکَ؛[ لقمان/۱۴] [آرى، به او سفارش کردیم‏] که شکرگزارِ من و پدر و مادرت باش».

زیباترین تعبیری که خداوند متعال در خصوص احترام به پدر و مادر به کار برده است این عبارت است؛

💠 «فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلاً کَرِیمًا؛[اسراء/۲۳] به آنها [حتى‏] «اوف» مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها سخنى شایسته بگوى».

در تبین معنای این آیه روایتی از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که قابل توجه و دقت است. حضرت می فرمایند:

«لَوْ عَلِمَ اللَّهُ شَیْئاً أَدْنَى مِنْ أُفٍّ لَنَهَى عَنْهُ وَ هُوَ مِنْ أَدْنَى الْعُقُوقِ وَ مِنَ الْعُقُوقِ أَنْ یَنْظُرَ الرَّجُلُ إِلَى وَالِدَیْهِ فَیُحِدَّ النَّظَرَ إِلَیْهِمَا؛ اگر خداوند چیزى را(در آزردن پدر و مادر) کمتر از أف میدانست از آن نهى میکرد، و آن کمترین مراتب آزردن است، و از جمله مصادیق آزار به پدر و مادر خیره و بد نگاه کردن به ایشان است».

نیکی به پدر و مادر نشانه‌ی شناخت شایسته‌ی خدا توسط بنده است. زیرا هیچ عبادتی زودتر از رعایت حرمت پدر و مادر مسلمان به خاطر خدا، انسان را به رضایت خدا نمی‌رساند.

سکوت سرآغاز عبادت

یکی از مهمترین عبادت ها سکوت است؛ از جمله، در مواعظ پیامبراکرم صلی الله علیه و آله به ابوذر می خوانیم: 

«اربع لایصیبهن الا مؤمن، الصمت و هو اول العبادة ... ؛ 

چهار چیز است که تنها نصیب مؤمن می شود، نخست سکوت است که سرآغاز عبادت می باشد ... »   

میزان الحکمة، ماده صمت، حدیث ۱۰۸۲۵

همچنین پیامبراکرم صلی الله علیه و آله فرموده اند: «عَلَیکَ بِطولِ الصَّمتِ فَانَّهُ مَطرَدَءٌ لِلشَّیطانِ وَ عَونٌ لَکَ عَلَی أمرِ دینِکَ. 

خود را ملزم به سکوت طولانی کن، چرا که این کار موجب طرد شیطان بوده و در کار دین، یاور توست.»    

بحارالانوار ج۶۸ ص۲۷۹

پنجم شعبان سالروز ولادت حضرت امام سجاد علیه السلام

حضرت امام سجاد علیه السلام بقولی در پنجم شعبان سی و هشت در مدینه چشم به جهان گشود.

گفتن از انسان هایی که رنگ خدایی گرفته و لقب خلیفة اللهی را زینت بخش خود کرده اند، کاری بس دشوار است؛ چرا که آنانْ آسمانی اند و ما زمینی، آنان افلاکی اند و ما خاکی و دستانِ خاکیِ زمینیان به اندیشه آسمانی افلاکیان راه نیافتنی است.

امامت، هدیه پروردگار متعال به بندگان است تا زمین، هیچ گاه خالی از حجت الهی نباشد. امامت، یعنی هدایت امت اسلامی به سوی تکامل مادی و معنوی و حفظ کیان اسلامی و امام، تدبیرکننده امر مسلمانان و بزرگ ترین مصلحت اندیش امت اسلامی برای رسیدن به مقصد اصلی است. با امامت امام سجاد علیه السلام امام بر سر یک دوراهی دشوار قرار گرفت: یا باید با ایجاد هیجان و احساسات، به یک حرکت مسلّحانه اقدام کرده و حادثه دیگری مثل کربلا می آفرید و یا این که باید احساسات سطحی را به وسیله تدبیری صحیح و سنجیده مهار و عناصر صالحی را برای شروع یک کار بزرگ تربیت کرده و جان خود و یارانش را حراست کند. امام سجاد علیه السلام با تدبیری آگاهانه و با بررسی شرایط زمانه، راه دوم را برگزید و به بنیان سازی مبانی فکری مسلمانان همت گمارد.

و اما....دعا، از راه های ارتباط با خداوند است و در اسلام، سفارش زیادی به آن شده است. دعا، حلقه اتصال بین خالق و مخلوق است و بنابر فرمایش علی علیه السلام عاجزترین مردم کسی است که از دعا کردن عاجز باشد و این حلقه اتصال را قطع کند. امام زین العابدین علیه السلام در آن شرایط بحرانی، تلاش گسترده ای کرد تا معارف بلند اسلامی را از طریق دعا به مردم منتقل کرده و بسیاری از اهداف و مقاصد خود را در قالب دعا ومناجات بیان کند. مجموع دعاهای امام سجاد علیه السلام در کتابی به نام صحیفه سجادیه جمع آوری شده است که پس از قرآن کریم و نهج البلاغه، بزرگ ترین و مهم ترین گنجینه گران بهای حقایق ومعارف الهی به شمار می رود، به طوری که از سوی دانشمندان اسلامی، به القابی چون «اُختُ القرآن»، «انجیل اهل بیت» و «زبور آل محمد» لقب گرفته است. صحیفه سجادیه، تنها شامل راز و نیاز با خدا و ارتباط با او نیست، بلکه دریای بی کرانی از علوم ومعارف است که در قالب دعا بیان شده است.

سعی میکنیم این چند روز فرازهایی از دعاهای حضرت را تقدیم کنیم تا در این ایام بس گرانبها توشه ای برداریم از دنیای زیبا و عرفانی حضرت امام سجاد علیه السلام.

این روز فرخنده را خدمت ساحت مقدس حضرت بقیه الله الاعظم تبریک عرض مینماییم.

مهم ترین ویژگی حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام

از مجموع اسم ها، لقب ها و کنیه آن حضرت که طبعاً برآیندی از شخصیت آن بزرگوار است، می توان کمالات برجسته ایشان را دریافت. حضرتش در برابر دشمنان سخت گیر بود و در برابر دوستان رئوف؛ فضایل او بسیار بود؛ چهره ای چون ماه زیبا و درخشنده داشت و قامتی رشید که وقتی سوار بر اسب می شد، دوپای مبارکش به زمین می رسید؛ بنده نیکوکار خدا بود و به راستی از انسانی که در دامان علی(ع) پرورش یافته باشد، جز این ها انتظار نمی رود.

با وجود آن چه گفته شد، باید به این نکته مهم نیز اشاره کرد که تمام ویژگی ها و فضایل و کمالات حضرت عباس(ع) شعاعی از یک دایره است؛ دایره ای که بایستی آن را «ولایت پذیری» و اطاعت بی چون و چرا از «ولایت» نام نهاد. به عبارت دیگر تمام ویژگی ها و کمالات ابوالفضل العباس(ع) در پرتو پیروی محض از ولی الله زمان خود یعنی برادرش، حسین(ع) رنگ می گیرد. همین ولایت پذیری است که شالوده اصلی دیگر فضایل و صفات آن بزرگوار را تشکیل می دهد. اگر این اطاعت پذیری از زندگی حضرت عباس(ع) حذف شود، دیگر فضایل حضرتش در بازار الهی قدر و بهایی نخواهند داشت.

در حقیقت، پذیرش ولایت حجت زمان و پیروی مطلق از حجت الهی، حرکات حضرت عباس را نه تنها در روز عاشورا، بلکه قبل از آن جهت داد و کرامات حضرتش به عنوان «باب الحوائج» در گشودن گره های کور زندگی متوسلین به آن حضرت، تنها گوشه ای از مزد دنیایی پروردگار به ایشان می باشد؛ طبیعتاً ذخایری که خداوند متعال برای آن بزرگوار در قیامت تدارک دیده است، به تصور ما در نخواهد آمد، و این اجر ولایت پذیری قمر بنی هاشم است.

در یک نگرش کلی، حرکت ها، اقدام ها و انگیزه های حضرت عباس(ع) ترجمان عینی عمل به این روایت امام باقر(ع) است که فرمود:

«اسلام بر پنج پایه استوار است: اقامه نماز، زکات، حج خانه خدا، روزه ماه رمضان و ولایت ما اهل بیت. درباره ترک چهارپایه اول، ]در برخی مواقع[ رخصتی داده شده است؛ اما درباره ترک ولایت، اجازه ای صادر نگردیده است. پس کسی که بیمار است، نشسته نماز بخواند و ماه رمضان روزه نگیرد؛ اما ولایت، خواه انسان سالم باشد، یا بیمار، ثروت مند باشد، یا نباشد، ولایت لازم است.» 1

براساس این روایت و روایات فراوان دیگر، ولایت و اطاعت قلبی و عملی از ولی زمان، از یک سو گویای برخورداری شخص از یکی از ارکان پنج گانه اسلام است، و از سوی دیگر رکن ولایت را باید پایه سایر ارکان مثل نماز و روزه دانست.

ولایت ولی الله زمان، شرط قبولی سایر اعمال است؛ چنان که در روایتی از امام صادق(ع) آمده است:

«خداوند اعمال نیکوی بندگان را نمی پذیرد، در صورتی که رهبری غیرالهی بر آنان فرمان روایی داشته باشد.»

هم چنین در حدیثی از امام رضا(ع) که به «سلسله الذهب» مشهور است، و امام رضا(ع) آن را برای مردم نیشابور بیان فرموده، شرط ورود به حصن و حصار نفوذناپذیر «لا اله الا الله» پذیرش ولایت عنوان شده است.

اهمیت ولایت و پیروی از ولی زمان، به دلیل همراهی و لزومی است که این تبعیت در فرمان برداری از پروردگار دارد؛ به عبارت دیگر، ولایت، منصبی است الهی و از سوی پروردگار به هر آن کس که خود صلاح و شایسته بداند عطا می فرماید؛ لذا اطاعت از ولایت، تبعیت از خداست و نافرمانی از حجت الهی، نافرمانی از خدا؛ چنان که در زیارت جامعه کبیره به این نکته اشاره شده است.

تنها خداست که می داند خلعت ولایت و امامت زیبنده کدام قامت است؛ و هیچ کس جز پروردگار در این نصب، نقشی ندارد؛ حتی نقش رسول خدا و یا ائمه (ع) ابلاغ این حکم به مردم است، نه تعیین آن؛ از این رو در زمان رسول الله(ص) اسامی ائمه تا ظهور مهدی موعود (ع) مشخص بود؛ چنان که جابر بن عبدالله انصاری بر رسول خدا(ص) وارد شد و پس از تلاوت آیه «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم» پرسید: «خدا و رسول را شناخته ایم؛ اما اولی الامر که اطاعت از آن ها همراه اطاعت از خدا و رسول آمده است، چه کسانی اند؟» رسول خدا(ص) در جواب جابر، اسامی دوازده امام را به عنوان «اولی الامر» برشمرد.

باید به این نکته نیز توجه داشت که آن چه در انتصاب ولی و امام نقش دارد، کمالات شخصی فرد است، نه سن و سال و سایر معیارها؛ بر همین اساس است که برخی ائمه (ع) در سنین جوانی و بعضاً کودکی به این مقام رسیده اند. به عنوان مثال، امام جواد(ع) در هفت سالگی ـ و پس از شهادت پدر بزرگوارش ـ به امامت و ولایت رسید.

اطاعت از ولایت برای همه مردم امتحان بزرگی است؛ چنان که تبعیت و پیروی از خداوند متعال، برای بندگان این گونه است و قیامت، عرصه ارزش دهی به این آزمون است. نکته مهم دیگر این که اگر پیروی از ولایت برای عموم مردم آزمون و امتحان محسوب می گردد، برای کسانی که اسم و رسمی دارند و طبعاً پذیرش این ولایت مستلزم رها کردن آن عنوان ها و مناصب است، آزمونی بس بزرگ تر به شمار می رود.

در زمان ائمه(ع) کسانی بودند که از این آزمون سرافکنده خارج شدند؛ مانند طلحه و زبیر در زمان امام علی(ع) و کسانی که از این امتحان سرافراز بیرون آمدند، مانند علی بن جعفر در زمان امام جواد(ع) و ابوالفضل العباس در برابر امام زمان خودش، حضرت اباعبدالله الحسین(ع).

ابوالفضل العباس ـ قمربنی هاشم ـ انسان کاملی بود با ویژگی هایی منحصر به فرد. در شجاعت و رشادت چون کوهی استوار بود. دشمنان در روز نبرد در برابرش هم چون روباهی در مصاف با شیر بیشه زار می گریختند و چون غبار در برابر تندبادی توفنده پراکنده می شدند. مهابت و صلابتش، تخم هراس در دل دشمنان دین می پاشید و رأفتش او را سقای کودکان حسین(ع) می ساخت. در زیبایی، شهره آفاق بود و به ماه بنی هاشم ملقب؛ در عین حال ولایت پذیری حضرتش، به تمام این برجستگی ها قدر و قیمت داد. بها و ارزش فضائل و مکارم اخلاقی و شجاعت نفسانی حضرت عباس(ع) را بایستی با عیار ولایت پذیری آن حضرت محک زد.

بدون تردید نمی توان این همه پیروی و اطاعت از ولی زمان خود امام حسین(ع) را بدون داشتن محبت عمیق قلبی تصور کرد؛ و مگر می توان محبت میان حضرت عباس(ع) و برادرش حسین(ع) را یک سویه پنداشت؟ آن جا که امام پس از شهادت برادرش فرمود: «الآن پشتم شکست و رشته تدبیرم پاره شد و دشمن بر من چیره گردید و مرا سرزنش کرد.»

____________________________________________________________________________________________________

1. وسائل الشیعه، ج 1، ص 14

چهارم شعبان سالروز ولادت حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام

چهارم شعبان، سال روز ولادت پرچم دار بزرگ کربلا، حضرت عباس بن علی علیه السلام است. عباس بن علی علیه السلام در سال 26 هجری قمری، در مدینه، دیده به جهان گشود. وی در دامان امیرالمؤمنین علی علیه السلام و مادر گرامی اش به گونه ای پرورش یافت که به مظهر غیرت، ایثار و شجاعت، بدل گشت. عباس بن علی علیه السلام در طول حیات خویش از محضر پدر و برادرانش، بیشترین بهره را برد و جامع فضایل نیکو گردید. آن بزرگوار آن چه را از محضر آن سه امام معصوم آموخته بود، در کربلا آشکار ساخت و حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی شد.

میلاد با سعادت حضرت قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام  را به محضر حضرت بقیه الله الاعظم (عج) تبریک عرض مینماییم.

سوم شعبان سالروز ولادت باسعادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام

 

مشهور نزد علمای شیعه این است که ولادت حضرت امام حسین علیه السلام در مدینه روز سوم شعبان سال چهارم هجری بوده است.

ولادت با سعادت حضرت امام حسین علیه السلام  را محضر مبارک حضرت بقیه الله الاعظم (عج) تبریک عرض مینماییم. و امیدواریم که حضرت نیز عیدی ما را فرج حضرت صاحب الزمان عنایت فرماید تا دیدگان گنهکارمان به جمال دلربای آن حضرت روشن گردد.

حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند: چون حضرت امام حسین علیه السلام به دنیا امد خداوند به جبرییل دستور داد که با هزار ملک فرود آید تا از جانب خداوند و خودش به حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم تهنیت بگوید.

چون جبرئیل نازل می شد در جزیره ای به ملکی از حاملان عرش عبور نمود که نامش فُطرُس بود که خداوند به او دستوری داده که در اجرای آن سستی ورزیده پس بالش را در هم شکسته و در ان جزیره انداخته بود و فطرس هفتصد سال در آنجا به عبادت خداوند مشغول بود تا روزی که امام حسین علیه السلام متولد شد.

چون دید که جبرئیل با ملائکه فرود می آیند از جبرئیل پرسید به کجا می روید؟ فرمود: خداوند نعمتی به حضرت محمد عطا فرموده مرا برای تهنیت و مبارک باد فرستاده است. فطرس گفت: مرا نیز با خود ببر شاید پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم برایم دعا کنند. جبرئیل او را به همراه خود برد.

چون خدمت پیامبر صلوات الله علیه رسید و از جانب خداوند و خود تهنیت گفت شرح حال فطرس را به عرض رسانید حضرت فرمود: به او بگو خود را به این مولود بمالد و به جایگاه خود برگردد.

فطرس خود را به حضرت امام حسین علیه السلام مالید و بالا رفت و در آن حال می گفت ای رسول خدا به زودی امت تو این مولود را شهید می کنند. چون ان بزرگوار بر من حق دارد هر کس او را زیارت کند من زیارت او را به حضرتش می رسانم و هیچ مسلمانی به او سلام ندهد یا بر او صلوات نفرستد مگر آنکه به حضرتش می رسانم.

به روایت مناقب؛ چون فطرس به آسمان بالا رفت می گفت: کیست مثل من و حال آنکه من آزاد شده حسین –فرزند علی و فاطمه علیهما السلام- هستم.
____________________________________________________________________

منبع: سحاب رحمت، تألیف عباس اسماعیلی یزدی

 

گاهی خدا را صدا کن

بی آنکه چیزی بخواهی ...

بی آنکه گله‌ای کنی ...

بی آنکه بگویی چرا ...کاش ...اگر ...

بی آنکه تمام آنچه که نیست را به او نسبت دهی ...

بی آنکه حتی بخواهی مشکلت را به او بگویی

گاهی فقط خدا را صدا کن؛

او برای حرکت حروف نامش 

                روی زبان تو انتظار می کشد ...

گاهی خدا را تنها

              به پاس خدا بودنش صدا کن

ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑـﺎﻧﻢ

ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺪﯾﻪﺍﯼ ﮐﻪ

ﺑـﺎ ﻫـﺰﺍﺭ ﻋـﺸـﻖ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ

ﺑـﻪ ﻣﻦ میدﻫﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﻡ

ﻫـﺪﯾـﻪﺍﯼ ﮐﻪ نامش "بندگی" تو است .

خدا اینجاست

با خود عهد بستم که به چشمانم بیاموزم،

فقط زیبائی های زندگی ارزش دیدن دارد

و با خود تکرار می کنم که یادم باشد، 

هر آن ممکن است شبی فرا رسد،

و آنچنان آرام گیرم که دیدار صبحی دیگر برایم ممکن نگردد، 

پس هرگز به امید فردا "محبت هایم را ذخیره نکنم "،

و این عهد به من جسارت می دهد که به عزیزترین هایم ساده بگویم:

"خوشحال باشید که خدا رحیم است"

خدایی که به بهانه هایی خود را به ما نشان میدهد که برویم بسوی آن خالق بی همتا....حالا نوبت ماه زیبایی چون شعبان فرارسید با کلی هدیه های زیبا که هرکدام به ارزش خلقت جهان است و گل سرسبد آن , همه هستی اهل بیت صاحبمان حضرت بقیه الله الاعظم است..پس بیاییم این شبها و روزها را راحت از دست ندهیم.و از این فرصت کمال استفاده نموده و این بزرگواران را واسطه فیض قرار دهیم

و اما جمله آخر.......

دلت که گرفت، دیگر منت زمین را نکش

پر بکش...

خدا همیشه آغوشش باز است، نگفته تو را میخواند؟

هیچ مصیبتی از گم کردن خدا بزرگتر نیست

ماه شعبان ماه رسول خدا صلی الله و علیه و اله

ماه شعبان ماه دعا و مناجات با خداست. ماه تهذیب و آمادگی برای ورود به رمضان است

در فضیلت بعضی از اوقات بر بعضی دیگر، هیچ تردیدی نیست. تمامیِ ماه مبارک رمضان، لیلـة القدر، شب مبعث پیامبر(ص)، عید سعید غدیر و ... در شمار این ایّام مبارک است.

امّا گذشته از شرافت ذاتیِ بعضی از ایّام، اهمیّت حاصل از بعضی از وقایع خاص نیز به شرافت آن ایّام می افزاید. ماه شعبان نیز در شمار شریف ترین ایّام سال قرار دارد که نه تنها خود شریف است، بلکه بستر ولادت ولیّ مطلق الهی، حضرت بقیةالله(ع) نیز هست. از این روست که در سخنان پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع) نیز به وفور به اهمیّت این ماه اشاره شده است.

بنابر آنچه در شماری از متون روایی وارد شده، پیامبر اکرم(ص) در یکی از سال ها، به هنگام آغاز این ماه خطبه ای خواندند و مردم را نسبت به شرافت این ماه آگاه فرمودند. قسمت هایی از این خطبه چنین است:

شعبان ماه شریفی است و آن ماه من است. حاملان عرش آن را بزرگ می شمارند و حقّ آن را می شناسند. آن ماهی است که در آن 

همچون ماه رمضان، روزی بندگان زیاد می گردد و در آن بهشت آذین بسته می شود. و این ماه را شعبان نامیده اند زیرا در آن ارزاق مؤمنان تقسیم می شود و آن ماهی است که عمل در آن چند برابر می شود و کار نیکو هفتاد برابر ثمره می دهد.فرا رسیدن ماه شعبان ماه برشما مبارک باد.

بهترین راه شکر گزاری کدام است؟

حضرت امیرالمومنین امام علی(علیه السلام)می فرماید: «شکر پروردگارت این است که دائماً ثنایش گویى، شکر کسى که بالاى دست تو است به این است که در پیروى از او صادق باشى، شکر هم ردیف آن است که مراتب اخوّت و برادری را به خوبى انجام دهى و شکر کسانى که زیر دست تو هستند به این است که از بخشش به آنها مضایقه نکنى». (غررالحکم و دررالکلم، ص۴۰۶)

💠 سپاسگزاری اقسامی دارد: 

۱. "شکر قلب": یعنی اندیشه کردن درباره نعمت.  

۲. "شکر زبان": یعنی ثنا گفتن برای نعمت دهنده.

۳. "شکر سایر اعضا": یعنی همه اعضا و جوارح انسان به وظایف و تکالیف شان عمل کنند.

💠 قرآن کریم می فرماید: "اعْمَلوَّاْ ءَال َ دَاودَ شکْرًا (سبا، ۱۳) ای آل داود، شکر (این همه نعمت را) به جای آورید."

شکر بیشتر از مقوله "عمل" است و باید آن را در لا به لای اعمال انسان دریافت و شاید به همین علت، قرآن کریم تعداد شکرگزاران واقعی را اندک شمرده است:

 "قَلِیلاً مَّا تَشْکرون; (ملک،۲۴) کمتر شکر او را به جای می آورید." "وَ قَلِیل ٌ مِّن ْ عِبَادِی َ الشَّکور ; (سبا،۱۳) اما عده کمی از بندگان من شکرگزارند." و در آیه ۷۳ سوره نمل نیز می فرماید: "وَ لَکِن َّ أَکْثَرَهم ْ لاَ یَشْکرون َ(نمل ،۷۳) بیشتر آن ها شکرگزاری نمی کنند."

آرزو کردن

پرسیدم:

اگر سرنوشت ما را از قبل نوشته اند،

آرزو کردن چه سود دارد؟

خندید و گفت:

شاید در سرنوشتت نوشته باشند

هر چه آرزو کرد...

مانند خدا ببخش

دریافت بدون بخشش ممکن نیست 

مانند خدا رحمان باش

ببخش تا چیزها به طور معجزه آسا به تو بخشیده شود

صبحتان مملو از بخشش الهی...

جایگاه دوستداران امیرالمومنین حضرت علی (ع) از لسان حضرت رسول اکرم (ص)

عن ابی جعفر علیه السلام قال : قال رسول الله صلی الله و علیه و اله: من احب ان یحیی حیاه تشبه حیاه الانبیاء و یموت میته الشهداء و یسکن الجنان التی غرسها الرحمن فلیقول علیا ولیوال ولیه ولیقتد بلائمه من بعده فانهم عترتی خلقوا من طینتی اللهم ارزقهم فهمی و علمی و ویل للمخالفین لهم من امتی اللهم لا تنلهم شفاعتی

حضرت رسول اکرم صلی الله و علیه و اله فرمودند : هر که دوست دارد مانند پیغمبران زنده بماند و چون شهدا بمیرد و در بوستانی که خدا کاشته جا کند باید پیرو علی باشد و با دوستدار او دوستی کند و به امامان پس از وی اقتدا کند زیرا آنها عترت من هستند که از گل من آفریده شده اند . بار خدایا فهم و دانشم را به آنها روزی کن . وای بر آن کسانی که از امتم مخالف آنها باشند . خدایا شفاعت مرا به آنها مرسان. (اصول کافی مرحوم کلینی ج 1 ص 399)

به یاد دارم که مرحوم حضرت آیت الله مصطفوی  توصیه میفرمودند که به شکرانه این نعمت که محب امیرالمومنین (ع) هستیم  هر روز دو رکعت نماز شکرانه برای همین خاطر بخوانید ....... فکر نکنم بتوان شکر این نعمت را که خدا به ما ارزانی داشته بجا آورد.

و چه زیباست در این روز بسیار عظیم و عید مبعث اولا شاکر باشیم که محبت امیرالمومنین و اولاد معصومینش را در وجود تک تک ما نهاده و قدردان آنهایی باشیم که این محبتها را در سینه های خود نگه داشته و به ما انتقال داده اند. ثانیا دسته گلی از صلوات به روح پرفتوح حضرت رسول اکرم (ص) و امیرالمومنین (ع) و اولاد معصومینش تقدیم نماییم و ثوابش را به روح کلیه اموات مومنین ومومنات علما و شهدا و گذشتگانمان نثار کنیم.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم، وَ اَهْلِکْ عَدُوَّهُم، مِنَ الْجِنِّ وَ الانْسِ مِنَ الاوَّلینَ وَ الاْخِرینَ

بیست و هفتم رجب بعثت حضرت رسول اکرم صلی الله و علیه و اله

بیست و هفتم ماه رجب مصادف است با روز مبعث حضرت رسول اکرم صلی الله و علیه و اله. این روز پر برکت را به ساحت مقدس ولی نعمتمان حضرت بقیه الله الاعظم عج تبریک عرض مینماییم.

همانا خداوند محمد صلّی اللّه علیه و آله را برانگیخت تا بندگانش را از بندگی بندگان به بندگی خدای کشاند و از پیمان بندگان به پیمان خدای در آورد و از فرمانبری بندگان به فرمانبری خدایش وا دارد.

او (پیامبر خدا) پیشوای کسی است که راه پرهیزگاری پوید، و بینش برای آن که راهنمایی جوید، چراغی است که پرتو آن دمید... رفتار او میانه روی در کار است. و شریعت او راه حق را نمودار، سخنش جدا کننده حق از باطل است، و داوری او عدالت. 

محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم دوست میداشت که زینت و آرایش دنیا را به چشم نبیند تا از آن لباس آراسته نخواهد، یا به مقامی چشم ندوزد و اقامت در آن را آرزو نکند. هدف او تنها این بود که نهایت کوشش خود را در امر تبلیغ بکار بندد و امّت خویش را از عذاب الهی ترسانیده، پند و اندرزشان دهد، و به آنان مژدۀ بهشت دهد و از آتش دوزخ بر حذرشان دارد.

کافی است که روش پیامبر را سرمشق خویش قرار دهی و او را در مذمّت و بی ارزشی دنیا و دیدن عیوب و کثرت رسواییها و بدی هایش راهنمای خود بدانی، چه این که دنیا از او گرفته شد و برای دیگران آماده گشت، از نوشیدن لذتهای آن منع گردید و از آرایشهای آن دور گردانده شد.

به راستی در زندگی رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم اموری است که تو را به عیوب و کاستیهای دنیا واقف میسازد، چه این که او و نزدیکانش در آن گرسنه بودند، و با اینکه منزلت و مقام عظیمی در پیشگاه خداوند داشت، امّا خداوند زینتهای دنیا را از او دریغ فرمود.