توفیق خدمت به مردم

الإمام علیّ علیه السلام :

إِنَّ حَوائِجَ النّاسِ إِلَیْکُمْ نِعْمَةٌ مِنَ اللّه ِ عَلَیکُمْ فَاغْتَنِمُوها.

حضرت امیرالمومنین امام على علیه السلام فرمودند: نیازهاى مردم به شما، نعمتى از سوى خداوند برشماست، پس آنها را غنیمت شمارید (و در رفع نیاز مردم بکوشید).

توفیق خدمتگزارى به مردم، نشانه ثمربخشى «نهال وجود» انسان است.

گاهى نیز، خداى متعال، افراد را از این راه «آزمایش» مى کند، تا میزان شکرگزارى عملى آنان در مقابل «نعمت»، آشکار گردد.

گاهى دست نعمت و رحمت الهى از آستین «بندگان خالص» بیرون مى آید.

گاهى دیگران به یک «حرف» تو، به گوشه اى از «آبرو» و «اعتبار»تو، به بخشى از «علم» و «تخصص» تو، به ذره اى از گذشت و «ایثار» تو نیاز دارند.

اگر برآورى، به قرب خدا مى رسى.

اگر رد کنى، چه بسا از چشم عنایت الهى بیفتى و صلاحیت برخوردارى از «نعمت» را از دست بدهى و بعد، افسوس بخورى که چرا تا داشتم و مى توانستم، به «خدمت» دیگران نپرداختم؟!

برخوردارى و توانایى تو یک نعمت است، انتظار و درخواست دیگران نسبت به یارى تو، نعمتى دیگر است و «توفیق خدمت» به بندگان خدا، مکمل آن دو نعمت!

و این تکمیل، به دست توست، مغتنم بشمار.